woensdag 22 juni 2016

me-t(h)eo


Gisteren viel het woord 'meteo' in mijn blog stukje en dat woord hield ik kennelijk even vast in de hand van mijn verbeelding, hield het voor mijn geestesoog op ooghoogte boven het maaiveld en ging ermee aan de wandel.

Ik realiseerde me een paar dingen.

Een weerkundige (meteoroloog) vergelijkt observaties van de toestanden in de atmosfeer( in het hier-en-nu) zijn meetinstrumenten aflezend met een database waarin jarenlang dagelijks alle observaties zijn genoteerd. 
Aan de hand daarvan doet hij uitspraken wat, gezien de patronen in het verleden, de meest waarschijnlijke vorm zal zijn in de komende paar uren/dagen die het weer zal aannemen.

Eigenlijk iedereen doet wel dagelijks zulke observaties van het weer:
  • he, het regent ( miezer, een buitje, flink)
  • oh, de zon schijnt 
  • kijk, het hagelt
  • da's een stevige wind
We doen ook allemaal zo onze eigen voorspellingen, op basis van onze ervaring
  • ik denk dat het gaat regenen vanmiddag
  • het kon nog wel eens opklaren vanavond
  • volgens mij komt er storm

We passen ook allemaal ons gedrag wel eens aan, aan die observaties en voorspellingen:

  • ik neem mijn paraplu maar even mee
  • vandaag maar een warme jas
  • ik denk dat ik vandaag maar met de auto ga ipv met de fiets
  • vanavond barbecue, denk ik
  • laten we maar eerst gaan wandelen en dan een spelletje doen.....
Dat iedereen het zelf doet, weerhoud ons er niet van om weerberichten te hebben en mensen die er hun speciale taak van hebben gemaakt om het weer te bestuderen en uitspraken over haar verschijningsvormen te doen.
Deze specialisten hebben doorgaans een passie voor weerkundige verschijnselen en hebben zeer genuanceerde namen voor typen wolken en typen neerslag, omdat ze weten dat wolktype X andere kenmerken heeft dan wolktype Y, uit andere omstandigheden ontstaat.....ook al is het allemaal een bundeltje waterdamp in de lucht.
Zijn ook dol op het registratieproces van weerkundige verschijnselen en de puzzel om uit te vlooien hoe zich dit verhoudt tot het weerkundige patroon, het klimaat.


In zekere zin ben ik een weerkundige van het weer in de sociaal-emotionele atmosfeer.

Ik observeer graag welke verschijnselen zich voordoen in de sociaal-emotionele atmosfeer.
Hoewel een flinke emotionele onweersstorm me ook natuurlijk wel even kan doen terugtrekken en me om mijn eigen veiligheid kan doen bekommeren, ben ik er ook door gefascineerd en meet ondertussen in mezelf de intensiteit, de duur, de neerslag, de windrichting, de windsterkte, het aantal inslagen per minuut, de grootte van de hagelstenen etc......

Zoals het een gepassioneerd weerkundige betaamt, is die fascinatie ermee overal aanwezig: thuis, op het werk, op vakantie. Doet er zich een boeiend fenomeen voor....dan gaan de deskundigen er eens lekker voor zitten om dat eens heel goed bekijken en ontleden het voorval in al zijn verschillende aspecten.... 
Brengen het in verband met het klimaat van waar we zijn. Is het een uitzondering? Is het een normaal deel van het weerpatroon? Wat zijn de omstandigheden waarin dit (mogelijk extreme) weerbeeld zich ontwikkelt?

Dus, hoewel iedereen een knetterende sociaal-emotionele storm in een persoon of groep wel waarneemt en onder zijn invloed is, ga ik wel een paar stappen verder in het observeren en uitrafelen van de afzonderlijke componenten.

Zoals er weerkundigen zijn die zich vooral richten op het doen van voorspellingen voor de komende uren/dagen, zo zijn er ook weerkundigen die zich vooral richten op het bestuderen van de ontwikkelingen van het klimaat.
Het zijn die mensen die 'ons' waarschuwen dat we met ons gedrag (het massale verstoken van fossiele brandstoffen bijvoorbeeld) de gesteldheid/gezondheid van de atmosfeer dusdanig aan het beïnvloeden zijn, dat het klimaat zichtbaar en aantoonbaar verandert.
Wat we met die waarschuwingen dan vervolgens doen, vandaag, morgen en volgend jaar..... kon dus nog wel eens grote invloed hebben op het structurele patroon in het weerbeeld over 10 jaar, 50 jaar.....
We slaan die waarschuwingen nogal regelmatig ' in de wind'.
We doen de wijzigingen in de getoonde weerpatronen waar de deskundigen bezorgd op wijzigen graag af als 'geheel natuurlijke variaties' waar we maar gewoon mee te dealen hebben.
We denken namelijk dat we geen invloed op het weer hebben. Het komt zoals het komt.
En.....we 'zien' het zelf niet. Tja, het is een natte zomer, tja het is een milde winter.. maar ja... het is niet iedere zomer toenemend natter, het is niet iedere winter toenemend warmer en dus zal het wel stemmingmakerij en onzin zijn..... toch?

Pas als ' record na record' gebroken wordt krabben we ons wellicht toch eens op het hoofd. Een structurele klimaatverandering lijkt toch wel het geval te zijn. 

In diezelfde lijn ben ik als deskundige op wat er voorvalt in de sociaal-emotionele sfeer meer geïnteresseerd in de ontwikkelingen van het klimaat dan in voorspellingen van dag tot dag.
De database met verzamelde gegevens over verschijnselen in het sociaal-emotionele weer die ik daarbij vul en raadpleeg, is het collectieve bewustzijn.
Dat kan iedereen doen, het is 'open source' voor iedereen die er waarnemingen aan bijdraagt (en dat doen we allemaal) maar het is voor velen niet iets waar ze hun tijd en aandacht aan willen besteden. Zoals het voor de meeste mensen geen bedlectuur is om weertabellen van 10 jaar een lekker door te vlooien.
Zoals de klimatologen ontdekten dat we (wel)  invloed hebben op hoe het weer zich aan ons presenteert via ons gedrag, zo ben ik hetzelfde op het spoor als het om ontwikkelingen in de sociaal-emotionele (atmo-)sfeer gaat.

We observeren bijvoorbeeld allemaal dat de hoeveelheid grotere en kleinere aanslagen op elkaar, buiten, in de publieke wereld, toeneemt.
Daar geven we dan bepaalde groeperingen de schuld van die we 'kille moordenaars' noemen.

Sociaal-emotionele hagelstormen dus, die flink pijn doen als je er direct aan blootgesteld bent, ontstellend veel schade toebrengen en daarmee veel impact hebben op een wijdere cirkel van mensen. Angst voor het verschijnsel wordt groter, naar mate het duidelijk meer voorkomt.
We willen ons ertegen beschermen. Bouwen structuren waar we met onze groep veilig in kunnen schuilen en proberen ons zo te verdedigen tegen die sociaal-emotionele hagelstormen.

We zeggen, omdat we dat observeren, dat de samenleving, verkild en verhard.

Zouden we bezig zijn een sociaal-emotionele ijstijd in te gaan?

We weten ook, dat we iets moeten/kunnen doen om die ontwikkeling te keren. We voelen/weten dat we er invloed op hebben. We onderkennen dat de oplossingsrichting er mogelijk in ligt dat we Z11 de zon meer laten schijnen in ons bestaan. Want als de atmosfeer niet gaandeweg steeds verder afkoelt, komen die nare hoog-impact koude-verschijnselen hoogstwaarschijnlijk weer minder voor.
Vriendelijker zijn, dankbaarder voor wat er is, genereuzer met wat we hebben...... dat konden nog wel eens ingrediënten zijn om het sociaal-emotionele klimaat gunstig te beïnvloeden.
Maar ja.... het weten is een ding.... het structureel toepassen is weer een uitdaging van een geheel andere orde want dat vraagt om een bewuste gedragsaanpassing

' Minder fossiele brandstoffen verbranden' gaat hand in hand met ' bewuste mobiliteit, bewust productie- en consumptiegedrag'. Dat impliceert dus afstand doen van 'de bevredigende en bekende manier waarop we gewend zijn te handelen' en daar iets anders voor in de plaats stellen.
Dat kan ' minder mobiliteit, minder productie en minder consumptie inhouden', wat natuurlijk niet zo 'leuk' is als je zo graag die behoefte aan reizen, geld verdienen en nieuwe spullen wilt bevredigen.
Het kan ook duurzame mobiliteit, productie en consumptie inhouden. Dat moet dan wel ontwikkelt worden, wat tijd en aandacht kost, maar overstappen naar een beter alternatief voor iets leuks en prettigs, gaat vele malen simpeler dan het leuke reduceren of zelfs helemaal stoppen.

Er zijn een aantal dingen die ik identificeer als zeer kwalijk gedrag van grote invloed op het sociaal-emotionele klimaat op deze aardbol:
  • je sociaal-emotionele afvalproducten via de schoorsteen de atmosfeer in sturen

    Ja, ieder mens heeft dagelijks afval-energie van 'gewoon leven', maar het is schadelijk om dat maar 'gewoon' in het publieke energieveld te slingeren. Het creëert sociaal-emotionele smog die mensen prikkelt tot sociaal-emotioneel ' hoesten' en een laag viezigheid aanbrengt die de zon blokkeert).
    Doe aan emotionele afvalscheiding!
    Verwerk bewust je eigen emoties, kies voor veilige kanalen voor wat echt 'weg' kan en doe veel aan hergebruik (leren) van je ervaringen.
    Daardoor doe je ook bewuster ervaringen op en creëer je veel minder smerig afval.
  • sociaal samenklitten

    Het lijkt zo tegenstrijdig. We denken dat stevige sociale verbindingen, voortdurend investeren in een groot samenhangend netwerk met anderen, veel communiceren, altijd in groepsverband opereren .... altijd consumeren (input) en produceren (output) vriendelijkheid, dankbaarheid en gulheid in de hand werken en de zon in ons bestaan doen schijnen.

    Dat is niet zo.
    Natuurlijk, een zekere mate ervan... jawel.

    Maar teveel en te dicht op elkaar gaan zitten heeft juist een verkillend effect.

    We zijn wat dat betreft net watermoleculen.
    Onder (sociale) druk is het kouder, zit er minder beweging in.
    Pas als er meer ruimte is om vrij in de massa te bewegen voor iedere molecuul, dan wordt het geheel warmer en lichter.
    Maar dat verbieden we elkaar. Dat ontraden we elkaar. We vullen onze dagen met samenzijn en hard werken, afgewisseld met perioden waarin we wel fysiek alleen zijn, maar dan het internet op gaan om daar te zien wat anderen doen op de social media, iemand bellen/appen/sms-en en de meningen van anderen tot ons nemen ( boeken, t.v.)
    We zijn te weinig alleen, met onszelf. Hebben/nemen/geven elkaar te weinig transformatietijd.
    Doen daarmee wezenlijke puur natuurlijke menselijke sociale-ontwikkelingsbehoeften te kort, (zoals leren van onze eigen ervaringen, emoties goed verwerken) voelen tekorten in ons bestaan, worden daar eigenlijk kribbig en kriegel van, maar proberen dan toch nog vrolijk voor de dag te komen en aardig te doen en leuk voor de dag te komen tegen de mensen van wie we houden.
    Iets proberen te zijn wat je momenteel daadwerkelijk niet bent, iets zeggen wat je niet daadwerkelijk ten volle meent, is wellicht het grootste wel het grootste sociaal-emotionele 'gif' dat er is. Zelfs als het zo 'positief' lijkt. De CFK's van het sociale leven. Ze tasten ongemerkt de ozonlaag van de atmosfeer aan: onderling vertrouwen. Dat is de fundamentele laag die ons daadwerkelijk beschermt.

    Als we het vertrouwen in onszelf en elkaar zover verdunnen (en dat merken we... ) dan verbranden we genadeloos als we wel blootgesteld worden aan de zon. We willen die sociaal-emotionele zon dan niet eens meer zien stralen, zien daaraan blootgesteld worden als de grootste bedreiging van het heelal.
    Scherm je af van: de uitgestoken hand, het vriendelijke gebaar, de warme genegenheid, de volle stralende aandacht van iemand.....wordt dan de reflex.

    Terwijl, de hele reden dat je zo hard aan het werk was om voortdurend in je sociale verbanden te investeren nou juist was om een echte warme (duurzame) verbinding te ervaren .... toch?

Voldoende en regelmatig kwaliteits me-time is dus het alternatief dat ik aandraag.
Ik blijf het maar aanbevelen voor zowel je eigen individuele ontwikkeling als de ontwikkelingen in de groepen waar je deel van uitmaakt. Het maakt alles losser en warmer, echter. levendiger en herstelt daarmee  'vertrouwen' in jezelf, het leven en elkaar.

Enfin...
Ik noemde het gisteren in mezelf lachend( anwege het woordspelletje, een me-theoloog)
Ambassadeur van me-time en dan theo ipv teo.....

Dat zou dan iets betekenen als de kunde(logos)  rond het besef dat ieder 'ik' (me) de schepper (theo) van zijn sociaal-emotionele weer/we(e)rkelijkheid is, en co-creator van het sociaal-emotionele klimaat.

Ik zou wat ik met zo'n grote passie doe haast niet beter kunnen verwoorden.
Ik ben een me-theoloog, met speciale aandacht voor de sociaal-emotionele klimaat ontwikkelingen :-)

Maar wie dat wil mag me-the-loog best interpreteren als 
" Volgens mij (me)  is God (Theo)( /het Universum/Esther) een leugenaar (hij/het/zij loog tegen mij)"

De beste manier om dat te toetsen, als je dat wilt, is het Z11 uitproberen en met wat meer aandacht naar je sociaal-emotionele weersverschijnselen kijken.


2 opmerkingen: